क्या बद्नामी भो !

भएको : शनिबार दिउसो म कास्कीको एउटा गाउमा हिन्दै थिएँ । हरी रोका ले फोन गर्नु भो र प्रा पिताम्बर शर्मा र दीपेन्द्र बहादुर क्षेत्री समेटाका साथी हरु मिलेर वाम गथबन्धनका पक्षमा बैचारिक पक्षधरता जाहेर गर्दै एउटा वक्तब्य जारी गर्न लागेका छौ, तपाईंको नाम समावेस गर्नु पर्‍यो है भनेर सोध्नु भो । मैले यती त ठिकै होला, आलोचनात्मक समर्थन गर्दै यो गथबन्धनले चुनाव जितोस भन्ने मेरो पनि राय हो भनेर बक्तव्यको पाठ नसुनी हुन्छ भनिदिएं ।
२ घण्टा पछी नै फोन आउन थाले बक्तव्यमा मेरो संलग्नता र हस्ताछ्यरका बिषय मा । सोधिएको एउटै बिषय हुन्थ्यो बाबुरामलाई खेदेर नारायण काजिलाई समर्थन गर्नु पर्ने के बाध्यता अाइलाग्यो ? अनी पो म आफ्नो हुस्सु पना देखेर झल्यांस्स भएं ।
बकत्ब्यको पुरा पाठ अहिलेसम्म पनि मैले पढेको छैन । अरु पक्ष बारे पढे पछी नै राम्रो नराम्रो भन्न सकिएला ।

तर त्यसमा बाबुराम भट्टराईको प्रसँग मिसाएर अप्रत्छ्य रुपमा नारायण काजिलाई मत माग्नु सम्पूर्ण बौदिकता र आलोचनात्मक चेतको बिरुद्दको कुरो हो मेरो लागि ।
 समग्र बाम गथबन्धनको जित य भविश्य र त्यस्का शक्ती सम्बन्धका लागि बाबुराम न बाधक हुन न बैचारिक चुनौती नै । उनले आफुलाई यो कित्ता बाट बाहिर राखेका र सोही अनुरुप आफ्नो शक्ती आर्जन गर्न गरिरहेको प्रयास र ब्यक्त बिचारले बाम्पन्थी गथबन्धनलाई प्रभाव पनि पार्दैनन । नारायण काजी को ब्यक्तिगत जित र हार मेरो चासो को बिषय पनि होइन ।
मेरो चासो यो बामपन्थी गथबन्धन साचै बामपन्थी बनोस र शक्ती आर्जन गरोस भन्ने सम्म हो । तर जे जसरी त्यसमा उक्त बिषय प्रबेश गरेको छ म त्यसमा शहमत छैन । त्यो कुरो मलाई पहिलो पटक जानकारी दिने अन्नपूर्ण पोस्ट का पत्रकार लाई पनि मैले जानकारी गराएको थिए ।
उक्त प्रसँग सामेल भएको था पाएको भए या त त्यसलाई म हटाउन लागाउथे या आफ्नो नाम हटाउन लगाउथे । जे भो त्यस्प्रती मलाई खेद छ ।
पछील्लो साता नयपत्रीका मा नियमित आर्तिकल मार्फत आफ्नो मत राखम्ला भन्ने बिचार  थियो, लगतारका फोन र सामाजिक सन्जाल्मा आएका टिप्पणी पछी यो लेख्न वाध्य भएं ।

त्यो बक्टब्यमा हस्तछ्यर गर्ने अरु मित्रहरुको बिचार अभिब्यक्तिको स्व्तन्त्रता प्रती मेरो सम्मान छ । बाँकी सन्दर्भ पछील्लो साता ।