Jhalak's Sky

  The events of the 23rd and 24th of Bhadau will not be written only in the crimson letters of history. The 23rd of Bhadau was a sign towards light, but the evening of the 24th signaled a turn towards darkness. Just as a storm cannot be summoned by setting limits to its destruction, movements too cannot be organized by setting boundaries for devastation. However, the events of the 24th were not as they appeared on the surface; they were abnormal. They reminded me of the 1789 Paris events I had read about in history. Something was brewing in the background. Who was responsible for the subsequent vandalism and destruction? And who is accountable for the sacrifice of the young boys and girls? Without a judicial investigation and punishment of the guilty, and without addressing its politico-economic causes, it is difficult to establish long-term stability in the country. This does not mean that life goes on by scratching the wounds of history. We must rise, shaking off the dust. We mus...

  २३ र २४ भदौका घटनाहरू इतिहासका रक्तिम अक्षरमा मात्र लेखिने छैनन् । २३ भदौ उज्यालोतिरको संकेत थियो तर, २४ गतेको साँझ अँध्यारोतिरको संकेत गरेर गयो । एउटा आँधीलाई विनासको सीमा तोकेर बोलाउन नसकिएजस्तै आन्दोलनहरूलाई पनि विध्वंशको सीमा तोकेर संयोजन गर्न सकिन्न । तर २४ गतेका घटनाहरू पर्दामा देखिएजस्ता थिएनन्, असामान्य थिए । इतिहासमा पढेको सन् १७८९ को पेरिसका घटनाहरू सम्झाउँथे । नेपथ्यमा अर्थोक केही हुँदैथ्यो । को थियो पछिल्ला उद्दण्डता र ध्वंशको जिम्मेवार ? अनि को हो कलिला युवायुवतीको बलिका लागि उत्तरदायी ? त्यसको न्यायिक छानबिन र दोषी किटान नगरी अनि त्यसका अर्थराजनीतिक कारणहरूको उपचार नगरी देशमा दीर्घकालीन स्थिरता कायम गर्न गाह्रो छ । यसको अर्थ इतिहासको घाउ कोट्याएरै जीवन चल्छ भन्ने पनि होइन । खरानी टक्टक्याउँदै उठ्नुपर्छ । नयाँ सम्भावनाको खोजी गर्नुपर्छ र नयाँ यात्रा तय गर्नु नै पर्छ । घटनाका कार्यकारण सम्बन्धहरूको सूक्ष्म अध्ययन-विश्लेषण गरेर अगाडि बढ्नुपर्छ । जीवनको यो रित समाज र देशको हकमा पनि लागु हुन्छ । नेपाल फेरि उठ्नेछ । अहिलेको अन्योल अस्थायी हो र धेरै हदसम्म अहिलेका एक्टरहरू...

 “एमालेभित्र साँघुरिदै गएको जनवाद” (“Democracy is Shrinking Within the UML”)—from Online Khabar, published on 2082 Bhadra 20, which corresponds to September 5, 2025, in the Nepali calendar . Here’s a concise breakdown of what the author, Jhalak Suvedi, discusses: --- Main Themes & Observations 1. Framing "Democracy" (लोकतन्त्र) as “Jenavad” (जनवाद) Suvedi explains that the term जनवाद (jenavad) is more appropriate than लोकतन्त्र (loktantra) when discussing leftist or communist ideological traditions like the CPN-UML. "Jenavad" conveys a concept rooted in class struggle and ideological rigor, rather than bourgeois democracy . 2. The Historical Ideological Promise Drawing from Marxist-Leninist tradition, jenavad once aimed to integrate democratic practices within a disciplined party framework—encouraging open debate, criticism, and collective decision-making before unity . 3. Erosion of Internal Democracy Today, Suvedi argues, UML’s internal workings are dominated ...

  😄 📖 The Flipside of the British Empire: The Inside Out of the Gurkha Recruitment ✍️ By Jhalak Subedi This groundbreaking book challenges the dominant narratives of British imperial history by shedding light on the hidden truths behind the Gurkha recruitment system . Jhalak Subedi offers a rare, critical perspective that uncovers how colonial power shaped the lives, identities, and destinies of countless Nepali youths who were drawn into the British Empire’s military service. Through sharp analysis and historical depth, The Flipside of the British Empire explores themes of colonial exploitation, identity, sacrifice, and resistance . It is not only a story of soldiers, but also a mirror reflecting Nepal’s encounter with empire, and the complex legacies that still resonate today. 👉 A must-read for students of history, South Asian studies, postcolonial scholarship, and anyone interested in understanding the real costs of empire. 💂‍♂️ Interested in the history of Gurkha Soldi...

 मदनको ठाउँमा ओलीलाई राखेर बिम्ब निर्माण गर्न खोजेजस्तो देखिन्छ, एमालेको पहिचान गुम्ने सम्भावना छ  कार्यक्रमका दुईवटा पक्ष छन्, एउटा– एमालेले पुँजीवादी क्रान्ति पूरा भएर जनवादी क्रान्तिको चरण पूरा भएको विश्लेषणसहित समाजवाद निर्माणको कार्यनीति प्रस्तुत गरेको छ । समाजवाद निर्माणको स्पष्ट खाका तथा त्यसका विशेषतासहितको कार्यक्रम प्रस्तुत गर्ने केपी ओलीको कुरालाई सकारात्मक रूपमै लिन सकिन्छ । तर, अर्कोतिर त्यही कार्यक्रममा नवउदारवादको विरोध गरे पनि उहाँ (केपी ओली) नेतृत्वको सरकार त्यही सिद्धान्त अँगालेको कांग्रेससँग सहकार्य गरेर सोलोडोलो रूपमा नवउदारवादकै बाटोमा हिँडेको छ ।  कार्यक्रमको अर्को महत्वपूर्ण पाटो छ– नेपाली विशेषताको समाजवादको अवधारणामा माथिदेखि तलसम्म कतै पनि जनताको बहुदलीय जनवाद शब्द भेटिँदैन । यसको अर्थ कतै एमालेले मदन भण्डारी र उनले अगाडि सारेको जनताको बहुदलीय जनवादको मार्गदर्शक सिद्धान्त र कार्यक्रम अघोषित रूपमा छोडेको या छोड्न खोजेको हो कि जस्तो देखिन्छ । यस्तो गर्नु ठिक कि बेठिक म भन्दिनँ । तर, एमालेका लागि यो महत्वपूर्ण ‘टर्निङ प्वाइन्ट’ भने अवश्य हो । य...